ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ «Μικροί» για να δώσουν λύσεις

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Το βασικό ερώτημα που πρέπει να θέσει ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου στον εαυτό του είναι πολύ απλό: Μπορεί αυτός και η κυβέρνησή του να λύσουν τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, τα οποία όσο περνούν οι μέρες γίνονται πιο περίπλοκα και δυσκολότερα;
Την απάντηση θα πρέπει να την δώσει ο ίδιος για να λάβει και τις ανάλογες αποφάσεις. 

Βέβαια, ο καθένας από εμάς έχει τις απόψεις του και έχουμε κάθε δικαίωμα να κρίνουμε τον κ. Παπανδρέου και τους υπουργούς του, που με τα σημερινά δεδομένα αποδεικνύονται «μικροί» για να επιλύσουν το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας. Πηγαίνοντας πίσω, στις ημέρες μετά την εκλογή του σημερινού πρωθυπουργού, όταν ο ίδιος και οι συνεργάτες του ξεκίνησαν «εκστρατεία απαξίωσης» της χώρας, αλλά και μετά όταν οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια τη χώρα στο ΔΝΤ «για να την σώσουν», με ευκολία καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι «κάθε μέρα (πάμε) και χειρότερα».

Οι υποσχέσεις που είχαν δώσει ήταν βέβαια διαφορετικές. Διαβεβαίωσαν τον λαό ότι θα δει καλύτερες μέρες και ότι με την βοήθεια του Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Ελλάδα θα αλλάξει.

«Θα συγυριστεί το μαγαζί» έλεγε ένας από τους μεγαλόσχημους που περιτριγυρίζουν τον κ. Παπανδρέου. Δώδεκα μήνες μετά την επιβολή του Προγράμματος Σταθερότητας η απόγνωση κυριαρχεί τις Ελληνίδες και τους Έλληνες, και παρατηρείται σε επικίνδυνο βαθμό η κατάπτωση, η στεναχώρια και η κατάθλιψη όπως τις μαύρες ημέρες της ξενοκίνητης δικτατορίας των συνταγματαρχών. Το χαμόγελο χάθηκε από τα χείλη, τα πρόσωπα σκυμμένα και θλιμμένα και οι άνθρωποι κυριαρχούνται από κακές σκέψεις για το μέλλον της χώρας.

Όλα όσα νιώθει ο ελληνικός λαός είναι απόλυτα δικαιολογημένα. Δεν έφταιξε και όμως είναι το μοναδικό θύμα των πολιτικών. Αρκετοί από αυτούς έπρεπε να σαπίζουν στις φυλακές. Αντί να συμβαίνει αυτό, απολαμβάνουν τις επαύλεις τους που κτίστηκαν με μίζες και μαύρο χρήμα. Η ατιμωρησία των υπευθύνων επιβεβαιώνει στον λαό ότι όλοι οι πολιτικοί είναι το ίδιο και αυτό πράγμα.

Αν δεν ήταν (το ίδιο πράγμα), οι υπεύθυνοι για τη λεηλασία της χώρας θα βρίσκονταν τώρα στη φυλακή, όπως είχε υποσχεθεί ο κ. Παπανδρέου στον πρώην γενικό διευθυντή του Ταμείου.

Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα -και η ευθύνη του πρωθυπουργού είναι τεράστιαη απάντηση στο ερώτημα της πρώτης παραγράφου είναι τόσο απλή: Δυστυχώς για τον κ. Παπανδρέου, απώλεσε την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού αν και μερικές («πειραγμένες» λένε κάποιοι) δημοσκοπήσεις του προσφέρουν ακόμα αναπνοές. Είναι οι τελευταίες αναπνοές πριν εκπνεύσει ο ασθενής. Απώλεσε επίσης την στήριξη των ξένων υποστηρικτών του, οι οποίοι τον Οκτώβρη του 2009 πανηγύρισαν τη νίκη του στις εκλογές με τρόπο περίεργο. Ως να είχε εκλεγεί το δικό τους παιδί.

Το χειρότερο που συμβαίνει είναι ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει τα προσόντα για να κυβερνά το καράβι της Ελλάδας. Δεν έχει πρόγραμμα, δεν έχει λύσεις, δεν καταλαβαίνει καν τους περίπλοκους οικονομικούς όρους και απλά συναινεί σε ό,τι του παρουσιάζει ο υπουργός Οικονομικών και οι συνεργάτες του. Πριν λίγο καιρό μερικοί αναλυτές υποστήριζαν ότι απαιτείται ανασχηματισμός για να εισέλθουν στην κυβέρνηση οι ικανότεροι. Πολύ φοβάμαι πως ο κ. Παπανδρέου πρέπει να... ανασχηματίσει τον εαυτό του.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Τι ανατροπές ήταν αυτές; Στις βουλευτικές εκλογές τερμάτισε πρώτος ο ΔΗΣΥ, ο οποίος με μία κίνηση-ματ του αρχηγού του στέρησε την προεδρία της Βουλής από τον Μάριο Καρογιάν και το ΑΚΕΛ. Το χειρότερο όλων που είδαμε -ή αν θέλετε το παράδοξο- ήταν οι υποστηρικτές του Όχι να τα βρίσκουν με τους θιασώτες του ρατσιστικού σχεδίου Ανάν. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην ΕΔΕΚ, στον ΔΗΣΥκαι στους λοιπούς, αλλά και στο ΔΗΚΟ που στην ουσία δεν συμφωνεί με την πολιτική του ΑΚΕΛ στο Κυπριακό. Πάντως, ας προσέχει ο κ. Ομήρου, διότι ο Νίκος Αναστασιάδης δεν άλλαξε τις θέσεις του στο Κυπριακό. Εκτός εάν το έκανε και το κρατά κρυφό...

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:

Με πρωτοβουλία της εταιρείας «Μανάτος και Μανάτος» τιμήθηκε σε εκδήλωση της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας στην Ουάσιγκτον η Ελληνοαμερικανίδα πρέσβειρα στην Ουγγαρία, Ελένη Τσακοπούλου. Σημειώνω ότι η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στην κατοχή της Κύπρου και όλοι ανεξαιρέτως οι ομιλητές αναφέρθηκαν στην κυπριακή τραγωδία. Και όμως... Η κ. Τσακοπούλου δεν βρήκε να πει ούτε μία λέξη για την τουρκική εισβολή και κατοχή και κούρασε το ακροατήριο με το αντικείμενο της εργασίας της στην Ουγγαρία! Ένα αντικείμενο που δεν ενδιέφερε κανένα, μα κανένα...