Iταλικό χρέος: Πανικός, «ξεχνούν» την Ελλάδα οι γραφειοκράτες…

Για μια ακόμη φορά, όσο κι αν αυτό ακούγεται πλέον μονότονο, το «defence-point.gr» αισθάνεται απολύτως δικαιωμένο για τις θέσεις που εξέφρασε εξ αρχής για το ζήτημα της οικονομικής κρίσης στην Ευρωζώνη και ιδιαίτερα στο σημείο που αφορούσε στο εξαπλάσιο χρέος μιας από τις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρωζώνης, αυτή της Ιταλίας. Τα μεγαλύτερα δίκτυα του κόσμου αλλά και «δεξαμενές σκέψεις» (think tanks) πλέον ξεκαθαρίζουν ότι τα 350 δισεκατομμύρια ευρώ περίπου ελληνικού χρέους φαντάζουν αστείο νούμερο μπροστά στο «βουνό» των δύο τρισεκατομμυρίων ευρώ του ιταλικού χρέους. Η διεθνής κοινότητα αρχίζει και αντιλαμβάνεται το δομικό – διαρθρωτικό πρόβλημα στην Ευρωζώνη και ότι το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα επί της ουσίας δημιουργήθηκε για να αντικαταστήσει το γερμανικό μάρκο!
Και αφού αυτό υφίσταται πλέον ως κοινή παραδοχή, είναι θέμα χρόνου πλέον να κατηγορηθεί η Γερμανία ότι δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να πάρει «υπό τη σκέπη της» μια σειρά από κράτη με τα οποία πλέον δεν υφίσταντο εμπόδια στις εμπορικές συναλλαγές και πλημμύρισε τις αγορές τους με τα όντως ποιοτικά προϊόντα της, ενώ ταυτόχρονα τα χρηματοδοτούσε με διάφορους τρόπους μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς όμως να δείχνει την παραμικρή ανησυχία τότε για το ότι αυξανόταν η κατανάλωση τα ελλείμματα και τα χρέη. Αποτέλεσμα είναι σήμερα να επηρεαστεί νομοτελειακά και η ίδια η Γερμανία, σε μια απόδειξη της κοντόφθαλμης οικονομικής οπτικής της για το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης.
Είναι προφανές ότι από τέτοιους «πολιτικούς νάνους» χωρίς ανανεωμένο ευρωπαϊκό όραμα το οποίο να υπερβαίνει τις στενές αντιλήψεις του γερμανικού βραχυπρόθεσμου οικονομικού συμφέροντος, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα μπορέσει να προχωρήσει μπροστά. Χωρίς να γίνει η παραμικρή αναφορά στα προβλήματα της Ισπανίας ή/και της ίδιας της Γαλλίας. Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να συμπεράνει κανείς ότι σε περίπτωση κατάρρευσης της Ιταλίας οι συνέπειες στην οικονομία της Ευρωζώνης θα είναι κυριολεκτικά διαλυτικές.
Όπως πλέον όλοι αναγνωρίζουν, το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους βρίσκεται στα χέρια εγχώριων παραγόντων (ιδιωτών και του τραπεζικού συστήματος), όχι όμως και το ιταλικό, του οποίου ενδεχόμενο… κομμωτήριο θα έχει ως αποτέλεσμα την εγγραφή τεραστίων και δυσβάστακτων απωλειών. Με αυτή και μόνο την παρατήρηση μπορεί κανείς να συμπεράνει το πόσο βλακωδώς γραφειοκράτης εμφανίζεται ο Όλι Ρεν σε όσους έχουν συναίσθηση της πραγματικής κατάστασης και της πραγματικής απειλής, με το να επιμένει για την υπογραφή ενός «κωλόχαρτου» (κατά το «κωλόσπιτο» που είχε κάποια στιγμή αναφέρει ο αείμνηστος Ευάγγελος Γιαννόπουλος του οποίου η φαρμακερή γλώσσα, όσο και αν μας φαινόταν αποκρουστική και λαϊκιστική κάποτε, πολύ την έχουμε λησμονήσει αυτές τις ημέρες…) από τους Παπανδρέου, Σαμαρά και τους υπόλοιπους πολιτικούς ηγέτες της χώρας.
Διότι του είναι εξαιρετικά δυσχερές του ανόητου μανδαρίνου – γραφειοκράτη των Βρυξελλών να καταλάβει ότι μια υπογραφή δεν σημαίνει απολύτως τίποτε και ότι ανά πάσα στιγμή κάποιος μπορεί με οποιοδήποτε πρόσχημα να απεμπλακεί από αυτή. Ή μήπως νομίζει ότι τότε θα τεκμηριώσει το γιατί θα πετάξει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης; Μα έτσι όπως πορεύεται μέχρι να καταλάβει που ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα, ουδείς θα ασχολείται με την Ελλάδα αφού θα κάνουν την πικρή σκέψη ότι αν είχαν δράσει εξ αρχής, τα 350 δισεκατομμύρια θα φάνταζα… φιστίκια…
Πλέον, φωνές από την Ιταλία δίνουν συγχαρητήρια στην Ελλάδα και στους πολιτικούς της ηγέτες αφού αντιλαμβάνονται ότι τα δικά τους προβλήματα είναι χειρότερα: «Πράξη μεγάλης πολιτικής ευθύνης» χαρακτήρισε τις διαδικασίες για την δημιουργία νέας κυβέρνησης στην Ελλάδα, ο Πιερλουίτζι Μπερσάνι, γραμματέας του Ιταλικού Δημοκρατικού Κόμματος, της αντιπολίτευσης στην Ιταλία. Ο Πιερλουίτζι Μπερσάνι τόνισε πως «η προσπάθεια συγκρότησης κυβέρνησης ευρείας συμμετοχής, που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ελλάδα, είναι μια πράξη μεγάλης πολιτικής ευθύνης» και πρόσθεσε:
«Πρόκειται για μια πράξη που χρειάζεται και η Ιταλία. Από την κίνηση αυτή, προκύπτει ότι στην Ελλάδα, υπάρχει μια σαφής επίγνωση, που λείπει ακόμα από την χώρα μας. Πρόκειται για σημείο αναφοράς, διότι δείχνει πως στην Αθήνα κατάλαβαν ότι για να αντιμετωπισθεί η κατάσταση, πρέπει να γίνει μια πολιτική κίνηση. Φυσικά, παράλληλα, ξέρουμε ότι κάθε χώρα έχει και τις ιδιαίτερες ισορροπίες και πολιτικές συνταγές της».
Εμείς δεν μπορούμε να προσθέσουμε τίποτε περισσότερο, ευελπιστώντας κάποιοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση να αντιληφθούν την κατάσταση και να «συμμορφωθούν», επιστρέφοντας τον χαρακτηρισμό που με θράσος απηύθυναν στην Ελλάδα, την κοινωνία της και τους πολιτικούς της, ασχέτως των αντιρρήσεων, των ενστάσεων και της σφοδρής κριτικής την οποία και εμείς έχουμε ασκήσει.