Η χθεσινή ολομέλεια της Βουλής στη συζήτηση για το νομοσχέδιο στην παιδεία αποτέλεσε ταυτοχρόνως την πλήρη γελοιοποίηση του τυφλού δικομματισμού και μία από τις καλύτερες εισαγωγές στη νέα περίοδο του αποδικομματισμού.
Ο ποδοσφαιρικός οπαδισμός «αντίληψης» του ότι κάνει ο άλλος είναι πέναλτι και αποβολή και του ότι οι δικές μου τρικλοποδιές δεν είναι καν φάουλ αποτελούν κίνδυνο και δεν έχουν καμία θέση στη δημοκρατική πολιτική ζωή ιδίως σε τόσο κρίσιμες εθνικές στιγμές.
Όταν δε ο εν λόγω δικομματικός οπαδισμός προκαλείται και καλλιεργείται από τους ίδιους τους προέδρους και τους πολιτικούς παράγοντες οι συνέπειες του τυφλού φανατισμού στην «άβουλη» βάση μπορεί να αποδειχθούν μοιραίες…
Ιδιαίτερα όταν μία εκ των δυο κομματικών ομάδων «σκοράρει» με μεταγραφή από την άλλη τα πράγματα περιπλέκονται χειρότερα…
Εδώ και χρόνια από το 2004 επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή το συμμάζεμα στην τριτοβάθμια παιδεία σε κάθε επίπεδο που προσέφερε μόνο ως προθάλαμος έναρξης κομματικών πελατειακών και οικονομικών απολαβών στις καθηγητικές συντεχνίες αποτελούσε στόχο αλλά και καθήκον αποκατάστασης μετά την αλλοίωση του νόμου του 1982 που είχε οδηγήσει την πραγματική Νέα Δημοκρατία σε αποχώρηση από το κοινοβούλιο.
Η όποια προσπάθεια όμως σταματούσε είτε στην αδυναμία του δικομματισμού των καθηγητών στις οικείες συντεχνίες είτε στην τότε συμμαχία χάους της αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ.
Φτάσαμε στο 2011 όπου παραδόξως μία Υπουργός του ΠΑΣΟΚ της συμμαχίας μέχρι εχθές με το χάος της αριστερής αλλοφροσύνης στη παιδεία φέρνει ένα νομοσχέδιο προς την επιθυμητή κατεύθυνση του νοικοκυρέματος και της απεμπλοκής των καθηγητών από διοικητικόδιαχειριστικά θέματα που τους εγκλώβιζαν από το ουσιαστικό τους ακαδημαϊκό έργο και προσφορά.
Μιλάμε για ιδεολογική περίπτωση «αυτογκόλ» ως προς το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ, όπου πάντα οι οπαδοί της άλλης ομάδος το πανηγυρίζουν. Στο στημένο παιχνίδι όμως του οπαδικού δικομματισμού δεν έχουν σημασία τα τέρματα που επιτυγχάνονται αλλά το ποιος τα σκοράρει και έτσι ο Πρόεδρος της ΝΔ επέλεξε να μην το αποδεχτεί μιας και δεν αποτέλεσε καρπό δική του προσπάθειας…
Με αυτό το δικομματικό οπαδισμό αλλά και άχαρες πιρουέτες* μπαλέτου με «πρίμα μπαλαρίνα» τον Άρη Σπηλιωτόπουλο η ΝΔ του Σαμαρά περιστρέφονταν γύρω από τις αρχές και τις αξίες της ως προς την παιδεία και την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μάλιστα από τις πολλές πιρουέτες στο τέλος ζαλίστηκε και βρέθηκε να χορεύει αγκαλιά με τον αριστερό χαοτισμό.
Από την άλλη πλευρά, όπως πάντα συμβαίνει με τα αυτογκόλ, η επίτευξη του «τέρματος» στο χάος των ΑΕΙ και ΤΕΙ υπήρξε άτολμη και μη δυναμική και όταν μάλιστα η ομάδα αντέδρασε υπό το φόβο της κερκίδας η Υπουργός τραβήχτηκε όσο μπορούσε…
Στο απόγειο αυτό του δικομματικού παραλογισμού ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γιώργος Καρατζαφέρης μακριά από μικροοπαδικές αληθοφοβίες και τυφλώσεις καταλόγισε την επίτευξη του «τέρματος» στην αποδόμηση της παιδείας βγάζοντας ταυτόχρονα κόκκινη κάρτα στο δικομματικό οπαδισμό, στις άχαρες πιρουέτες και στο χαοτισμό της αριστερής οργανωμένης κερκίδας…
Τελικά η μόνη ομάδα που έπαιξε για τη φανέλα της Ελλάδας και των παιδιών της εκτός του στημένου δικομματικού οπαδισμού και του αριστερού χαοτισμού της κερκίδας των πολιτικών χούλιγκανς ήτανε για μία ακόμα μία φορά ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός με αρχηγό και μόνιμο σκόρερ το Γιώργο Καρατζαφέρη να σκίζει και πάλι τα δικομματικά δίκτυα.
*«Οι πιρουέτες δεν είναι εύκολη κίνηση. Οποιοσδήποτε μπορεί να περιστραφεί γύρω απ' τον εαυτό του, αλλά χρειάζονται πολλά χρόνια εξάσκησης για να μπορέσει κάποιος να εκτελέσει σωστά μια πιρουέτα.»
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
0 σχόλια 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου