Η αλήθεια, ως συνήθως, σε αυτές τις περιπτώσεις, λέγεται μισή. Ή στην καλύτερη των περιπτώσεων, δεν λέγεται ολόκληρη, για να αποφευχθεί το μεγάλο πολιτικό κόστος.
Στο πλαίσιο αυτό και σε ό,τι αφορά στο θέμα της εργασιακής εφεδρείας και των αποφάσεων που έλαβε χθες βράδυ το υπουργικό συμβούλιο, αφού πρώτα λεχθεί πως όντως σημειώθηκε μια ελληνική «νίκη» στο κομμάτι του ηλικιακού κριτηρίου που προβλέφθηκε αναφορικά με την αποπομπή των πρώτων 30.000 υπαλλήλων, θα πρέπει να αναφερθούν και τα εξής:
Οι πληροφορίες επιμένουν ότι «πέρασε» και της τρόικας η βασική απαίτηση, το κριτήριο αυτό να χαλαρώσει σε περίπτωση που ο «μαγικός» αριθμός 30.000 δεν συμπληρωθεί.
Δηλαδή, να μην φύγουν μόνο όσοι υπάλληλοι κατοχυρώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα, αλλά κι όσοι θέλουν δύο ή τρία χρόνια, μέχρι να κλείσει το νούμερο.
Το υπουργείο Εργασίας επιμένει ότι κάτι τέτοιο δεν θα χρειασθεί, γιατί είναι πάνω από 30.000 οι υπάλληλοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, που βρίσκονται μια «ανάσα» από την έξοδο, ηλικιακά. Ωστόσο, η τρόικα δεν φαίνεται να πείθεται επ’ αυτού.
Γι’ αυτό και φρόντισε να εξασφαλίσει μια επιπλέον ασφαλιστική δικλείδα, η οποία δεν …διαφημίζεται και τόσο από ελληνικής πλευράς, για ευνόητους λόγους.
Το θέμα είναι να μην υπάρχουν κι άλλοι τέτοιοι όροι, οι οποίοι θα δουν το φως της δημοσιότητας εν καιρώ.
Το θέμα είναι να μην υπάρχουν κι άλλοι τέτοιοι όροι, οι οποίοι θα δουν το φως της δημοσιότητας εν καιρώ.
Και μια τελευταία παρατήρηση. Κάποιος θα πρέπει να υπενθυμίσει ότι οι 30.000 δημόσιοι υπάλληλοι, που θα δουν την πόρτα της εξόδου από το δημόσιο είναι οι πρώτοι μιας παρτίδας 70.000 – 80.000 που θα ακολουθήσουν.
Κι έπεται συνέχεια…
Αφήστε το σχόλιό σας