Σε αντίθεση με τη δικιά μας Κυβέρνηση-μαριονέτα που επιμένει να διαπραγματεύεται μόνη της, άλλοι εταίροι του ευρωπαϊκού Νότου αποδεικνύονται “σκληρά καρύδια” για τις γερμανικές (κυρίως) ορέξεις.Δεν είναι δυνατόν να αυξήσουμε τα συντάξιμα χρόνια για να γίνουμε αρεστοί στους Γερμανούς, απαντούν οι Ιταλοί στις πιέσεις και σήμερα ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι αναλαμβάνει «δια ζώσης», να το καταστήσει σαφές στους εταίρους του. Το πλέον όμως σημαντικό είναι ότι, σύσσωμος ο ιταλικός τύπος στηρίζει την κυβέρνηση σ’ αυτή την «αναμέτρηση» με το μπλοκ των ζηλωτών της αυστηρής δημοσιονομικής προσαρμογής.
Η Ιταλία γεωγραφικά δεν απέχει πολύ από την Ελλάδα, αλλά οι αποστάσεις που μας χωρίζουν σε νοοτροπίες και αντιλήψεις που έχουν σχέση με την εθνική συνείδηση και το εθνικό συμφέρον είναι μεγάλες. Ασφαλώς και εκεί έχουν διαφορές, και εκεί τα κόμματα συγκρούονται και εκεί τέλος η κοινωνία δυσφορεί λόγω των μέτρων που εφαρμόζει ηκεντροδεξιά κυβέρνηση. Εκεί όμως έχουν κράτος.
Εκεί ο πολιτικός κόσμος δεν «εξάγει» μιζέρια και δεν βγάζει τα «άπλυτα στη φόρα», όπως κάνουμε εδώ. Εκεί ο επιχειρηματικός κόσμος μπορεί να αμφισβητεί πλέον ανοιχτά την αξιοπιστία του Μπερλουσκόνι, αλλά φροντίζει να αποφεύγει- κάθε φορά που εκείνος εκπροσωπεί τη χώρα του σε κρίσιμες συναντήσεις- επικρίσεις που εμφανίζουν την Ιταλία διχασμένη. Εκεί, πολύ απλά, σκέφτονται και ενεργούν εθνικά.
Οι Ιταλοί είναι υπερήφανοι για τη χώρα τους και καλώς ή κακώς δεν ρισκάρουν με τη φήμη της. Γι αυτό και σήμερα ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι φέρεται αποφασισμένος να αμφισβητήσει ευθέως την «γερμανοποίηση» της Ευρώπης, έστω κι αν κάτι τέτοιο απειλεί με αποσταθεροποίηση την ευρωζώνη. Απλά δεν ανέχονται-και καλά κάνουν- «σωτήρες» σε βάρος των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων, σε βάρος της ιστορίας τους και σε βάρος της κοινωνίας.
Αφήστε το σχόλιό σας