- 23 Φεβρουαρίου 2012 16:46
Κύρια σημεία της σημερινής ομιλίας του Προέδρου του ΛΑΟΣ, κ. Γ. Καρατζαφέρη, κατά τη συζήτηση του κατεπείγοντος νομοσχεδίου στη Βουλή για το PSI.
Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος ΛΑΟΣ):
Όπως πολύ καλά γνωρίζετε δεν είμαι ούτε και παριστάνω τον έγκριτο νομικό ή τον διαπρεπή οικονομολόγο. Δεν υπήρξα ποτέ “κολεγιόπαιδο” ή τρόφιμος εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της Βοστώνης. Και γι΄ αυτό δεν υπήρξα ποτέ και εκλεκτός του διεφθαρμένου κατεστημένου. Το αντίθετο! Δουλεύω από παιδί και έμαθα να αφουγκράζομαι τον ψίθυρο και την αγωνία των απλών πολιτών και όχι τι λέγεται σε κολλέγια και σαλόνια, κάτι που ήταν προστάτης και σηματοδότης της ζωής μου.
Πως φτάσαμε στη σημερινή εξαθλίωση
Λίγο μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης το 2009 και ενώ είχε λεχθεί το περίφημο «λεφτά υπάρχουν» ανακοινώθηκε απ΄ τον “εκ Καστελόριζου ορμώμενο” Πρωθυπουργό, ότι “δεν υπάρχει μία στα Ταμεία”! Έτσι όλοι αναγκασθήκαμε να πάρουμε μια θέση και μετά τη σύμφωνη γνώμη της Τράπεζας της Ελλάδας απευθυνθήκαμε στην Ευρώπη. Μια Ευρώπη που ενώ φαινόταν έτοιμη για το Ευρωσύνταγμα ήταν εντελώς απροετοίμαστη για την περίπτωση που μια εκ των χωρών της ευρωζώνης παρουσίαζε κόπωση.
Η απροετοίμαστη λοιπόν Ευρώπη, απευθύνθηκε στο ΔΝΤ. Το οποίο όμως είχε μια πάγια συνταγή, την οποία και εφάρμοζε σε όποια χώρα πήγε: αυστηρή λιτότητα και γενναία υποτίμηση του νομίσματος. Μη μπορώντας λοιπόν να εφαρμόσει την υποτίμηση σε μια χώρα
της Ευρωζώνης κατέφυγε σε ερασιτεχνικού τύπου λύσεις και μας μετέτρεψε σε πειραματόζωο.
Δρώντας λοιπόν σαν το κατεξοχήν πατριωτικό κόμμα, ψηφίσαμε μόνο το άρθρο 1 του μνημονίου για να δοθεί η πολυπόθητη ανάσα στη χώρα γιατί αυτό υπέτασσε η στάση ευθύνης που μας διακρίνει. Μετά, πάντα προτάσσοντας την συνέπειά μας και αφού είδαμε ότι η αναιμική κυβέρνηση Παπανδρέου ήταν αδύνατον να διαχειριστεί αυτό το φορτίο από μόνη της, προβάλαμε το αίτημα να γίνει μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας.
Το πεισματικό “όχι σε όλα” του κ. Σαμαρά τότε, που εύκολα μετατράπηκε σε “ναι σε όλα” τώρα, έστρεψε δυστυχώς τον κόσμο προς την Αριστερά. Παρά όμως τις επιθέσεις που δεχόμασταν εμείς παραμείναμε σωστά πάντα προσανατολισμένοι.
Αφού λοιπόν το ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να εκπληρώσει το πρώτο Μνημόνιο, φτάσαμε στο Μεσοπρόθεσμο όπου η Ευρώπη τότε μας κορόιδεψε. Μετά επανήλθε με νέα πρόταση τον Ιούλιο, βάζοντας μάλιστα και τα Ευρωπαϊκά Κοινοβούλια να την ψηφίσουν -όπου υπήρχε βέβαια και κάτι θετικό για μας (το λεγόμενο σχέδιο Μάρσαλ) που μόνο εμείς απ΄ όλο τον πολιτικό κόσμο ζητούσαμε- κάτι που εξανεμίσθηκε μετά από τρείς μήνες όταν προέκυψε νέο σχέδιο.
Η αθλιότητα του δημοψηφίσματος
Τότε ήταν που η “πολιτική κουτουράδα” του κ. Παπανδρέου άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου! Έτσι επαναφέραμε την πρότασή μας για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας εντονότατα και μετά τις άκαρπες προσπάθειες μας ζητήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να συμμετέχουμε πλην όμως με σαφείς όρους τους οποίους και κάναμε γνωστούς: 1) Να μην πειραχθούν οι μισθοί και οι συντάξεις. 2) Να μην εκχωρηθεί η εθνική κυριαρχία 3)Να ελεγχθεί η κατάσταση με τη λαθρομετανάστευση που καθιστούσε κάθε προσπάθεια για δημοσιονομική εξυγίανση άκαρπη με τη συνεχή αιμορραγία κεφαλαίου προς το εξωτερικό. Έτσι φθάσαμε στην απόφαση του να στηρίξουμε την κυβέρνηση και μόνο μετά από έκκληση του Προέδρου της Δημοκρατίας να μετέχουμε και εμείς σαν συγκολλητικό υλικό. Βέβαια υπήρχε και η ηθική ικανοποίηση του να αναγνωρίζουν την συμβολή μας όλοι αυτοί που πιο πριν μας κατηγορούσαν ως ακραίους.
Πάμε σε συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ
Και γι΄ αυτό δεν πρέπει κανείς να λέει ακρότητες μέσα σε αυτή την Αίθουσα. Έχει ο καιρός γυρίσματα και κάποιες πράξεις της πολιτικής ζωής ενός εκάστου, έρχεται κάποια μέρα που εξαργυρώνονται. Και η ημέρα της εξαργύρωσης όλων των πράξεων, όλων των κομμάτων, θα είναι την Κυριακή το βράδυ των εκλογών, όπου αμείλικτα διαφαίνεται μπροστά μας το γεγονός ότι πάμε σε μια νέα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. Είναι στις στρατηγικές των κομμάτων, το συζητάνε. Δηλαδή, με άλλα λόγια, μέσα από μια διαδικασία εκλογική, η Ν.Δ. θα δώσει απαλλακτικό βούλευμα στο ΠΑΣΟΚ για ό,τι έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Και γι΄ αυτό πρέπει να είμαστε εξαιρετικά υπεύθυνοι.
Όταν, λοιπόν, άρχισε η συζήτηση ανάμεσα στους Πολιτικούς Αρχηγούς, εγώ έθεσα μια σειρά από ζητήματα, με τα οποία δεν μπορούσα να προχωρήσω. Και κάθε φορά που πήγαινα εκεί, έδινα εγγράφως τις θέσεις μου, με τις οποίες τους έλεγα ότι κάποια πράγματα δεν λειτουργούν σωστά, από τη σύνθεση της κυβέρνησης, που τώρα συζητούν να είναι τύπου Μόντι -πράγμα που είχα προτείνει εδώ και 3 μήνες στον κ. Πρωθυπουργό- μέχρι την τελευταία ημέρα που έστειλα εγγράφως τις ενστάσεις μου.
Δεν είναι τα αγγλικά η επίσημη γλώσσα μας
Το πρωί της τελευταίας ημέρας, λοιπόν, ετοιμάστηκε ένα κείμενο 600 σελίδων στα αγγλικά. Τους είπα ότι δεν είμαστε υποχρεωμένοι όλοι να ξέρουμε Αγγλικά επιπέδου Οξφόρδης! Και εν πάση περιπτώσει, εδώ είναι Ελλάδα. Δεν μπορεί να είναι η Αγγλική η επίσημη γλώσσα του κράτους, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που έκανε η κα Διαμαντοπούλου πιο παλιά. Υπάρχουν, όμως, και υπηρεσίες του Ελληνικού Δημοσίου που η συζήτηση και τα πρακτικά είναι στα Αγγλικά, το Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας. Και το έχω πει τόσες φορές: Παρακαλώ! Εδώ είναι Ελλάδα!
Και μου έδωσαν το Μνημόνιο στις πέντε παρά είκοσι, για να πάω εγώ στις πέντε, με τον χρονικό εκβιασμό σε μια ώρα να έχω πει το ναι ή το όχι. Αφήστε δε που έγινε και μια παράλειψη -ελπίζω όχι εσκεμμένη- και δεν υπήρχε στο ελληνικό κείμενο η φράση ότι “δεσμεύονται οι Πολιτικοί Αρχηγοί πως για όσο πολιτεύονται, η πολιτική τους δεν θα είναι διαφορετική από αυτή του Μνημονίου”.
Τι ζήτησα από τους άλλους αρχηγούς
Έστειλα, μάλιστα, στον κ. Πρωθυπουργό, από την προηγούμενη ημέρα, γραπτώς μια σειρά ζητημάτων. Του λέω ότι δεν μπορεί για μια σύμβαση 130 δις να προχωρήσουμε μόνοι μας. Πρέπει να αποφανθεί το Ελεγκτικό Συνέδριο. Εδώ εσείς έχετε νομοθετήσει ότι για κάθε σύμβαση άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ, χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Για τα 130 δις δεν χρειάζεται; Είπα να έχουμε τη ρητή διαβεβαίωση του Νομικού Συμβουλίου του κράτους, ότι η σύμβαση δεν σκοντάφτει στο Σύνταγμα. Αρνήθηκαν! Ζήτησα ρητή διαβεβαίωση από την Τράπεζα της Ελλάδος, ότι αυτό το οικονομικό σχήμα μας βγάζει πέρα. Αρνήθηκαν! Και αρνήθηκαν, λοιπόν, όλοι οι θεσμικοί και έπρεπε να πω εγώ το “ναι” μέσα σε μια ώρα; Αυτά, λοιπόν, ήταν αδύνατα!
Πακέτο για τους ξένους δανειστές
Αυτά λοιπόν ήταν αδύνατα και έγιναν διάφορα τα οποία κάποια στιγμή ο χρόνος θα αποκαλύψει, τα οποία είχαν και ευτράπελη άλλα και τραγική εικόνα. Τα αντιπαρέρχομαι σήμερα. Η ουσία είναι ότι τώρα με αυτό το PSI εξυπηρετούνται οι εταίροι μας, οι δανειστές. Είχαν μέχρι τώρα στα χέρια τους κουρελόχαρτα, όπως κατάντησαν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, και παίρνουν τώρα ομόλογα ΑΑΑ λόγω της εγγυήσεως του ταμείου. Δεύτερον, οι τράπεζες και εκεί ήταν η διαφωνία μου με τον κ. Παπαδήμο, τον κ. Σαμαρά και τον κ. Παπαδρέου. Παίρνουν 30 ίσως και 40 δις. Έχουν πάρει άλλα 140 μέχρι σήμερα από την ΝΔ, από ΕΚΤ από το Ταμείο, συν τα 40 που θα πάρουν τώρα 180. Όσο είναι οι καταθέσεις όλων των Ελλήνων, τα έχουν πάρει δάνεια. Πώς θα τα δώσουμε τα λεφτά, με μετοχές. Ακόμα δεν είχαν καταλήξει αν ήταν κοινές αν ήταν προνομιούχες ή μισές -μισές. Είπα λοιπόν αυτά τα30 εκ.σε μετοχές να τα δώσουμε σε ασφαλιστικά ταμεία. Τα αδειάσαμε τα ασφαλιστικά ταμεία, αδειάσαμε τους ασφαλισμένους, αδειάσαμε την τρίτη ηλικία. Εφόσον θα πάρουμε μετοχές από τις τράπεζες, να τις δώσουμε να αντέξουν τα ταμεία να έχουν μία υποδομή ένα ταμείο για να εξασφαλίσουμε την ευζωία και των συνταξιούχων αλλά και των ταμείων για κάποια έτη. Όχι, μου λένε. Κατόπιν όλων αυτών των όχι, εγώ δεν μπορούσα να πω “ναι” και γι΄ αυτό είπα “όχι” και πιστεύω ότι ο “τρίτος δρόμος” τον οποίο είχα προτείνει κατ΄ επανάληψη είναι ο πιο σωστός.
Η πρόταση του ΛΑΟΣ
Επιμένω ότι ο σωστός δρόμος ήτανε να ζητήσω από τους δανειστές μία περίοδο 5 ετών χάριτος και εν συνεχεία κεφαλαιοποίηση του χρέους σε 350 δις με επιτόκιο που δίνει η ΕΚΤ στις τράπεζες, 1%, και να δίνουμε 10 δις το χρόνο. Στα 5 χρόνια θα μπορούσαμε να φτιάξουμε ανάπτυξη που τώρα δεν υπάρχει. Δεν πρόκειται να υπάρχει ανάπτυξη, να εξοφλήσουμε και να είμαστε υγιείς και σοβαροί στον κόσμο. Τώρα είμαστε οι παγκόσμιοι μπαταχτσήδες και επαίτες, χωρίς να υπάρχει σιγουριά για το αύριο. Χάρηκε πολύ ο κ. Αντιπρόεδρος, χάρηκε και ο πρωθυπουργός, ευφράνθηκε η καρδία των δύο πολιτικών αρχηγών. Όλα τα μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως έχουν την εντελώς αντίθετη άποψη, εκτός από κάποια εδώ στη χώρα στρατευμένα.
Ο οίκος fitch αντί να μας αναβαθμίσει μετά την συμφωνία, μας κατέβασε μία κατηγορία κάτω. Όλα τα χρηματιστήρια έπεσαν προς τα κάτω, κανένα δεν ανέβηκε. Αυτοί λοιπόν οι οποίοι ξέρουν καλύτερα απ΄ όλους πράγματα καταστάσεις και αριθμούς είπαν όχι, δεν τραβάει αυτό το πράγμα. Μόνο 3-4 εδώ οι οποίοι ασχολήθηκαν με το θέμα μας είπαν είναι ό,τι το καλύτερο.
Για το κούρεμα των μικροεπενδυτών
Δεν μπορεί να θιγούν εκείνοι οι οποίοι εμπιστεύθηκαν την Ελλάδα με τα ομόλογα. Δεν μπορεί εκείνος ο οποίος έβαλε το υστέρημά του ή εμπιστεύθηκε την Ελλάδα για μία επένδυση να χάσει τα λεφτά του. Δεν θα χάσουν τα λεφτά τους εκείνοι οι οποίοι εδέχθηκαν να πάρουν ομόλογα πριν 2-3 χρόνια για τα χρέη που είχε η ελληνική Πολιτεία. Πρέπει λοιπόν να βρείτε έναν τρόπο. Ξέρω ότι είναι δύσκολο, ξέρω ότι η οποιαδήποτε συμφωνία με τον κ Νταλάρα δεν μπορεί να αναιρεθεί από το εσωτερικό. Έπρεπε να το σκεφτείτε αυτό πριν αναλάβετε να γίνεται οι παγκόσμιοι μπαταχτσήδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου