Η τύχη... που επιφυλάσσεται στους Ελληνες, σημειώνει ο Ζεράν, πρέπει να απασχολεί όλους τους υπόλοιπους ευρωπαίους πολίτες: άραγε θα απειληθούν και εκείνοι από αυτές τις μεγάλες μειώσεις στους κοινωνικούς προϋπολογισμούς, από αυτές τις μειώσεις της τάξης του 22% στον κατώτατο μισθό; Οι ενάρετοι σκίουροι αντιτείνουν πως η Ελλάδα έζησε για καιρό σαν τζίτζικας, δανειζόμενη και ξοδεύοντας χωρίς να υπολογίζει, μακιγιάροντας τα στατιστικά της στοιχεία και συντηρώντας μια πληθωρική και διεφθαρμένη δημόσια διοίκηση. Ολα αυτά είναι αλήθεια. Αλλά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι αγορές, οι τράπεζες που τόσα δάνειζαν, έχοντας όλοι γίνει ανελέητοι, ανακαλύπτουν πραγματικά σήμερα αυτή την κατάσταση; Γιατί δεν έκαναν τίποτα, ούτε είπαν τίποτα όσο ήταν καιρός;
Οταν μια περιθωριακή οικονομία (λιγότερο από το 3% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ) φτάνει να απειλεί το σύνολο της ευρωζώνης, απλώς επιβεβαιώνεται πόσο εύθραυστες είναι οι ίδιες οι βάσεις της τελευταίας. Η μορφή της ευρωπαϊκής παρέμβασης, όμως, είναι ιδιαιτέρως απεχθής: ένας πρωθυπουργός που καλείται για εξηγήσεις σαν μαθητής σχολείου, εγκαθίδρυση μιας ταπεινωτικής επιτήρησης των λογαριασμών, επιδεικτική περιφρόνηση, ιδιαίτερα από τη Γερμανία, της εθνικής κυριαρχίας ενός έθνους. Η πλειονότητα των ειδικών, καταλήγει ο Φρανσουά Ζεράν, δεν πιστεύει στα ευρωπαϊκά γιατρικά που καταλήγουν να συρρικνώνουν μια οικονομία ήδη σε πλήρη ύφεση και άρα να επιδεινώνουν την ήδη σοβαρότατη κατάσταση της Ελλάδας. Αυτοί που πληρώνουν σήμερα είναι οι έλληνες πολίτες, και ανάμεσά τους οι πιο φτωχοί και οι πιο ευάλωτοι. Πόσο καιρό ακόμα θα δέχονται το απαράδεκτο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου