Τα πρόσφατα γεγονότα της Τυνησίας είναι άνευ προηγουμένου στον αραβικό κόσμο, ένας δικτάτορας που ανατρέπεται από λαϊκή εξέγερση! Τώρα, από το Μαρόκο ως το Ομάν, το ερώτημα που τίθεται είναι: ποιος θα είναι ο επόμενος; Και το πιο εμφανές καθεστώς για ανατροπή είναι αυτό του Καντάφι. Πολλοί δικτάτορες έχουν ανατραπεί τα τελευταία 20 χρόνια, ακόμη και σε μουσουλμανικές χώρες όπως το Πακιστάν, όμως ο αραβικός κόσμος ποτέ δεν είδε κάτι
παρόμοιο με αυτό που συνέβη στον επί 23 χρόνια πρόεδρο της Τυνησίας Zine el-Abidine Ben Ali. Σήμερα βρίσκεται στο γηροκομείο των συνταξιούχων δικτατόρων που λέγεται Σαουδική Αραβία, και που αντικατέστησε στο ρόλο αυτό την Ουγκάντα. Το αν θα τον ακολουθήσουν κι άλλοι, ακόμη δεν είναι ξεκάθαρο.
Ελάχιστοι περίμεναν πως θα εκραγεί η Τυνησία. Τα μεγάλα προβλήματα της χώρας, η μαζική ανεργία, η διαφθορά της κυβερνώσας οικογένειας, και η καταστολή οποιασδήποτε διαφωνίας (που χαρακτηρίζεται ισλαμική τρομοκρατία), πλήττουν τη χώρα εδώ και δεκαετίες. Χτυπημένη κι από τη παγκόσμια οικονομική κρίση, τις αυξημένες τιμές στα τρόφιμα και στην ενέργεια, η Τυνησία δυσκολεύονταν να προχωρήσει, λίγοι όμως πίστευαν πως έφθασε σε σημείο βρασμού.
Τώρα που η χώρα εξερράγη, ο μουσουλμανικός κόσμος αναρωτιέται ποια θα είναι η επόμενη χώρα που θα ακολουθήσει; Πολλά καθεστώτα δήλωσαν την αλληλεγγύη τους προς τον λαό της Τυνησίας, αλλά ελάχιστα το εννοούν ειλικρινά. Η Al-Qaeda του Maghreb καλωσόρισε την επανάσταση και προσφέρθηκε να συνδράμει στη μετατροπή της σε τζιχάντ, όμως κανένας δεν πιστεύει πως ακόμη και αυτή το περίμενε ή πως ο λαός της Τυνησίας θέλει τη βοήθειά της.
Η γειτονική Λιβύη, προσομοιάζει με το τυνησιακό μοντέλο. Έχει μεν πετρέλαιο, που δεν έχει η Τυνησία, αλλά έχει κατασπαταλήσει τον περισσότερο πλούτο της εδώ και δεκαετίες υπό την ηγεσία του περίεργου Muammar el-Qaddafi. Η ανεργία είναι στα ύψη, οι δρόμοι είναι γεμάτοι από ανήσυχους άνδρες, η αντιπολίτευση καταπιέζεται, και ένα κίνημα σαν αυτό της al-Qaeda έχει πρόσφατα κατασταλεί με βία.
Ο 69χρονος Καντάφι ανέλαβε την εξουσία το 1969, με πραξικόπημα. Από την αρχή ήταν διαφορετικός από τον Σύριο Hafez al-Assad και τον Ιρακινό Saddam Hussein. Ήταν ανέκαθεν πολύ πιο φανταχτερός και πιο ακραίος, και έβλεπε το εαυτό του ως τον διάδοχο του Gamal Abdel Nasser της Αιγύπτου, αποφασισμένος να ενώσει τους Άραβες, να νικήσει την Αμερική, και να καταστρέψει το Ισραήλ.
Για πολλά χρόνια υποστήριζε τη παγκόσμια τρομοκρατία, χρηματοδοτώντας τον Abu Nidal και τις παλαιστινιακές επιθέσεις στη Ρώμη και στην Αθήνα, τις ανατινάξεις αεροσκαφών επάνω από τη Σκοτία και τη Σαχάρα, και τη δολοφονία των όποιων αντιπάλων του. Χρηματοδότησε πολέμους στην Αφρική, και μάλιστα απέπεμψε από τη χώρα του ολόκληρο τον παλαιστινιακό πληθυσμό (30.000 άτομα) επειδή δεν διαφώνησε με τη συμφωνία του Όσλο το 1995. Ο Καντάφι στήριξε με κάθε τρόπο τους τρομοκράτες του κόσμου, από τον ιρλανδικό ΙΡΑ έως τους ισλαμιστές του μετώπου Μόρο της νοτιοανατολικής Ασίας.
Σε κάποια φάση, τα αμερικανικά μέτρα και οι κυρώσεις εναντίον του, τον κούρασαν. Παρέδωσε τους υπόπτους για τη βομβιστική ενέργεια του Lockerbie, και παράτησε το πυρηνικό του πρόγραμμα, που είχε αγοράσει από το Πακιστάν. Ως αντάλλαγμα, η χώρα του βγήκε από τη διεθνή απομόνωση. Μέχρι που αυτός και ο Ομπάμα έδωσαν τα χέρια στη σύνοδο των G-8 στην Ιταλία το 2009.
Ακόμη και οι στενοί συνεργάτες και συνένοχοι του Καντάφι ζουν σε καθεστώς φόβου, καθώς καμία κίνησή του δεν μπορεί ποτέ να προβλεφθεί και η όλη συμπεριφορά του είναι άστατη. Σήμερα, ο Λίβυος ηγέτης είναι αυτός που βρίσκεται στην εξουσία τα περισσότερα χρόνια από οποιονδήποτε άλλον. Δικτάτορας στη χώρα του και «καραγκιόζης» στο εξωτερικό. Πρόσφατα κατηγόρησε την Ελβετία για την απαγόρευση ανέγερσης ισλαμικών τζαμιών που αποφάσισε, και όταν ταξιδεύει συνοδεύεται από γυναίκες σωματοφύλακες, και διαμένει σε αντίσκηνα.
Ίσως οι άνεμοι της αλλαγής που έπνευσαν στην Τυνησία να μεταφερθούν και στη Τρίπολη. Όμως εκτός από τους γιούς του, που περιμένουν πως και πώς να τον διαδεχτούν, μάλλον δεν θα λείψει σε κανέναν,
S.A. – The National Interest / antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου